"Φορολόγηση των υπολογιστών και των tablets ως αντιστάθμισμα για τις απώλειες των πνευματικών δικαιωμάτων λόγω πειρατείας". Η είδηση κυκλοφόρησε στα παραδοσιακά ΜΜΕ αλλά και στα social media προκαλώντας σχόλια και θυμηδίες. Ποιά είναι η αλήθεια; Όχι βέβαια όσα σκοπίμως και παραπλανητικώς διαδίδονται αποκαλώντας την αμοιβή των πνευματικών δημιουργών «φόρο του Κράτους»!

 Τι είναι και τι δεν είναι, όμως, αυτό το ποσοστό του 2% επί της αξίας εισαγωγής των υπολογιστών και των tablets που, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, προβλέπει το υπουργείο Πολιτισμού ως έσοδο των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης;

Η ευρωπαϊκή οδηγία 2001/29 που ρυθμίζει τα θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας για όλες τις χώρες της Ευρώπης, παρέχει τη δυνατότητα να επιτρέπεται από τον νόμο κάθε κράτους μέλους της Ε.Ε., η αναπαραγωγή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας όταν αυτή γίνεται για ιδιωτική χρήση (π.χ. αντιγραφή ενός CD ή μίας ταινίας στον υπολογιστή ή η φωτοτυπία αποσπάσματος ενός βιβλίου), υπό την προϋπόθεση ότι καταβάλλεται εύλογη αποζημίωση στους δικαιούχους.

- Δεν είναι φόρος. Είναι αποζημίωση για την ελεύθερη αναπαραγωγή έργων πνευματικής ιδιοκτησίας που γίνεται για ιδιωτική χρήση. Είναι η λεγόμενη «εύλογη αμοιβή».

- Δεν καταλήγει στο κράτος αλλά στους πνευματικούς ανθρώπους όλης της χώρας και όλων των κατηγοριών (συγγραφείς, δημοσιογράφους, συνθέτες – στιχουργούς, σκηνοθέτες, σεναριογράφους, εικαστικούς, ηθοποιούς, τραγουδιστές, μουσικούς, φωτογράφους, κ.ά.) που υπολογίζονται σε περισσότερες από 30.000 και στις δισκογραφικές, οπτικοακουστικές και εκδοτικές επιχειρήσεις της χώρας μας. Δηλαδή, στον επαγγελματικό κλάδο που παράγει και προάγει το πνευματικό έργο αναβαθμίζοντας διαρκώς την ελληνική κουλτούρα, τη διανόηση, την ενημέρωση και τον πολιτισμό στο σύνολό του.

- Δεν αφορά στην πειρατεία στο Διαδίκτυο αλλά στο δικαίωμα ενός πολίτη να κάνει νόμιμη, μερική ή ολική, αναπαραγωγή ενός έργου για ιδιωτική χρήση.

-Δεν είναι κάτι καινούργιο. Σχεδόν όλα τα μέσα αναπαραγωγής και αποθήκευσης έργων υπόκεινται με ανάλογο ποσοστό στην ίδια νομοθεσία (2121/93). Οι υπολογιστές υπήρχαν στον νόμο από το 1993 και εξαιρέθηκαν το 2002 με αιφνιδιαστική κίνηση της τότε κυβέρνησης σε θερινό τμήμα της Βουλής και αφού είχε υποκύψει στις πιέσεις ισχυρών πολυεθνικών εταιρειών πληροφορικής.

-Δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Όταν η Ελλάδα εξαιρούσε τους υπολογιστές άλλες ευρωπαϊκές χώρες τους εισήγαγαν στις εθνικές τους νομοθεσίες. Υπολογιστές ή tablets ή και τα δύο είδη, καταβάλλουν ποσοστά για δικαιώματα αναπαραγωγής σε 14 ευρωπαϊκές χώρες: Βέλγιο, Κροατία, Γαλλία, Ιταλία, Λιθουανία, Ολλανδία, Ρουμανία, Σλοβακία, Γερμανία, Πορτογαλία, Αυστρία, Πολωνία, Ελβετία, Σουηδία.

-Η Ελλάδα, κατεξοχήν χώρα κουλτούρας και πολιτισμού, κατέχει μία από τις τελευταίες θέσεις, σε σχέση με άλλες χώρες του κόσμου όπου ισχύει η «εύλογη αμοιβή», αναφορικά με τα έσοδα από αυτήν.

- Ο ελληνικός πολιτισμός είναι από τους κλάδους που μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξη της Ελληνικής Οικονομίας, αρκεί να ενισχυθεί.

 

Αθήνα, 21 Ιανουαρίου 2016

 

ΟΙ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ